Utwory Tadeusza Zubińskiego stanowią ciekawe i, jak się wydaje, odosobnione zjawisko na tle polskiej literatury przełomu XX i XXI wieku. Jest to twórczość bez wątpienia realistyczna, mocno zakorzeniona w tradycji rodzimej dziewiętnastowiecznej prozy, nawiązująca do wielkiej literatury rosyjskiej (w szczególności do Iwana Bunina), lecz nosząca jednocześnie wyraźne, oryginalne i bardzo charakterystyczne piętno autorskie. Z pozoru dotyczy ona przede wszystkim spraw i życia prowincji, małych miasteczek (z emblematycznym Wrzosowem na czele), zajmuje się losami ich „przeciętnych” mieszkańców, ale w tym samym czasie ujawnia rozmaite aspiracje uniwersalizujące, stawiając pytania o racje istnienia państw środkowowschodniej Europy, o dziedzictwo kultury łacińskiej, o możliwość zachowania jej zdobyczy w wieku XX, upływającym pod znakiem technicyzacji i nowoczesnego pośpiechu. Jest to także twórczość nieco chaotyczna, którą można czytać jako jedną, wielką, nieuporządkowaną i nie zawsze konsekwentną księgę, z której wyłania się ogromne uniwersum złożone z dziesiątek bohaterów, kilkunastu miejscowości, z atmosfery i ducha różnych momentów XX wieku. Być może właśnie z powyższych powodów – z owej nieszablonowości stylistyczno-tematycznej oraz otwartej, dygresyjnej formy – utwory Zubińskiego nie doczekały się szerszej recepcji za jego życia. Pisarz jedynie kilka powieści opublikował w znaczących, profesjonalnych wydawnictwach, natomiast większą część jego twórczości odnaleźć można jedynie w niskonakładowych i słabych jakościowo wydaniach, niemała zaś część pozostała w rękopisach. Poza recenzjami poszczególnych utworów Zubińskiego, ukazujących się tuż po ich publikacji, oraz niewielkimi szkicami przekrojowymi (zwłaszcza pióra Zdzisława Antolskiego) brak było do tej pory literatury poświęconej twórczości pisarza z Suchedniowa. Niniejsza publikacja próbuje w jakimś stopniu uzupełnić tę lukę, prezentując zarówno pierwszą biografię Zubińskiego i monografię jego twórczości, jak również antologię kilku jego wczesnych opowiadań. Zwłaszcza w tym pierwszym zakresie, skutkiem bardzo ubogiego materiału źródłowego, szczególnie biograficznego, jest to zaledwie pierwsza próba, która z pewnością wymagać będzie wielu uzupełnień, a być może nawet sprostowań. Kilka pomieszczonych w tym tomie opowiadań niech zaś stanie się zachętą do dalszych badań nad twórczością Zubińskiego, a przynajmniej do szerszej lektury jego wyjątkowej prozy. Zaznaczyć należy, że książka ta stanowi opracowanie jedynie stricte literackiej części spuścizny pisarza. Obszerna literatura historyczna i krajoznawcza, wzmiankowana częściowo w bibliografii, warta jest zapewne osobnego omówienia.