Sortowanie
Źródło opisu
Katalog centralny
(5)
Forma i typ
Książki
(5)
Literatura faktu, eseje, publicystyka
(5)
Dostępność
dostępne
(5)
Placówka
Wypożyczalnia Główna
(5)
Autor
Derrida Jacques (1930-2004)
(2)
Jaksender Kajetan Maria
(2)
Sadzik Piotr (1989- )
(2)
Adolphe Jean-Marc
(1)
Baquiast Jean-Paul
(1)
Birnbaum Jean (1974- )
(1)
Didier-Weill Alain (1939-2018)
(1)
Dwulit Anastazja (1970- )
(1)
Geel Catherine
(1)
Krzykawski Michał
(1)
Krzykawski Michał Krzysztof (1980- )
(1)
Kyrou Ariel
(1)
Lachaud Jean-Marc
(1)
Nancy Jean-Luc (1940-2021)
(1)
Stiegler Bernard
(1)
Stiegler Bernard (1952- )
(1)
Rok wydania
2020 - 2024
(3)
2010 - 2019
(2)
Okres powstania dzieła
2001-
(5)
Kraj wydania
Polska
(5)
Język
polski
(5)
Przynależność kulturowa
Literatura francuska
(5)
Temat
Społeczeństwo konsumpcyjne
(2)
Adorno, Theodor W. (1903-1969)
(1)
Benjamin, Walter (1892-1940)
(1)
COVID-19
(1)
Cywilizacja
(1)
Dehumanizacja
(1)
Derrida, Jacques (1930-2004)
(1)
Dialektyka
(1)
Etyka
(1)
Filozofowie
(1)
Integracja europejska
(1)
Integracja gospodarcza
(1)
Integracja społeczna
(1)
Kapitalizm
(1)
Konstytucja Europejska
(1)
Marzenia senne
(1)
Polityka gospodarcza
(1)
Populizm (ideologia)
(1)
Postmodernizm
(1)
Postęp techniczny
(1)
Przemysł
(1)
Szkoła frankfurcka (filozofia)
(1)
Technologia
(1)
Unia Europejska (UE)
(1)
Śmierć
(1)
Żałoba
(1)
Życie
(1)
Temat: czas
2001-
(1)
Temat: miejsce
Europa
(2)
Gatunek
Esej
(2)
Publicystyka
(2)
Mowy
(1)
Wywiad dziennikarski
(1)
Dziedzina i ujęcie
Filozofia i etyka
(3)
Socjologia i społeczeństwo
(3)
Kultura i sztuka
(1)
Polityka, politologia, administracja publiczna
(1)
5 wyników Filtruj
Książka
W koszyku
Fichus : wykład frankfurcki / Jacques Derrida ; przekład i posłowie Piotr Sadzik. - Wydanie pierwsze. - Kraków : Ostrogi, 2021. - 97, [7] stron ; 20 cm.
(Humanistyki XXI wieku ; t. 5)
Tytuł oryginału: "Fichus : discours de Francfort", 2005.
Projekt powstał dzięki dofinansowaniu Fundacji Gutenberg
"Fichus" to mowa, którą Derrida wygłosił z okazji otrzymania nagrody imienia Theodora Adorno (2001).
Wbrew oczekiwaniom nie traktuje ona o dialektyce negatywnej i jej wpływie na dekonstrukcję. Derrida, jak zwykle przekorny wobec konwencji, skupia się w niej nie tyle na filozofii Adorno, lecz na snach. Mówi o marzeniach sennych Adorna, który spisywał je w formie "Traumprotokollen", o fantazjach Waltera Benjamina, który dzielił się raportami ze swoich snów z przyjaciółmi (tytuł pochodzi z jednego takiego snu, gdzie kluczowym symbolem okazuje się właśnie fichus, czyli halsztuk) i o swoich własnych nocnych zjawach, w ten sposób dołączając do grona mesjańskich marzycieli, należących do żywiołu nocy, nie dnia. Wysnuwając z tego "kłębka snów" nić sennej analizy, Derrida rozwija nową koncepcję oświecenia jako racjonalności zdolnej do "ocalającej krytyki" marzeń sennych.
W ten sposób powracają wielkie filozoficzne wątki, które Derrida z pozoru zawiesił w swojej mowie o Adorno: kolejnym krokiem w procesie dialektyzacji oświecenia okazuje się właśnie jego stosunek do snów, w których ludzkość od zawsze deponuje swoje najśmielsze pragnienia, broniąc się przed ich brutalnym odczarowaniem. To czułe oświecenie nie ma być niszczącym marzenia "trzeźwym światłem dnia", lecz nową praktyką rozumu, który będzie potrafił porzucić sen, jednocześnie zachowując zeń to, co najcenniejsze - nadzieję. (Agata Bielik-Robson)
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Wypożyczalnia Główna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 367999 (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Humanistyki XXI wieku ; t. 6)
Zawiera wywiad Jeana Birnabauma z Jacquesem Derridą, który ukazał się w "Le Mond" 15.08.2004.
Projekt powstał dzięki dofinansowaniu Fundacji Gutenberg
"W końcu naczyć się żyć" to w życiu Jacquesa Derridy wywiad ostatni i traktujący o rzeczach ostatnich: o życiu, śmierci, życio-śmierci i przeżyciu.
Derrida przedstawia siebie jako myśliciela przeżycia (survie), tym samym dystansując się do tradycji filozoficznej, którą określił platoński imperatyw melete thanatou, czyli nauki umierania. Derrida staje po stronie życia jako przeżycia, które nieustannie musi zmagać się ze śmiercią, utratą i żałobą, ale póki przeżywa - nie poddaje się i nie przyjmuje Heideggerowskiego wyroku bycia-ku-śmierci jako dydaktycznego autorytetu. Życie określone przez survie jest skończone, ale nie definiuje się przez swój kres: jest pełnoprawnym życiem, pomimo tego, że nie może liczyć na nieśmiertelność. W istocie w ogóle się nie definiuje: życia nie sposób się nauczyć. Stąd, jak zawsze u Derridy, subtelna zabawa słowna w tytule: życie można by ogarnąć tylko "w końcu", a więc wtedy, gdy już zabraknie ucznia. W ten sposób tworzy Derrida nowy, skromnie witalistyczny typ mądrości w stylu nowoczesnej docta ignorantia: nawigując między od zawsze umierającą filozofią (od Platona do Heideggera) a chrześcijańską obietnicą życia wiecznego, Derrida kreśli trzeźwą pochwałę życia skończonego, które nie pojmuje się przez pryzmat własnego kresu, lecz pozostaje otwarte, niedokończone i niewyuczalne - aż do samego końca.
Piotr Sadzik, tłumacz i autor posłowia, znakomicie wychwycił wszystkie elementy Derridiańskiej "uczonej niewiedzy", która odsłania nam inne, dotąd w Polsce nieznane oblicze twórcy dekonstrukcji: myśliciela, który tym razem zmaga się z tekstem własnego życia. (Agata Bielik-Robson)
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Wypożyczalnia Główna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 367994 (1 egz.)
Książka
W koszyku
Arcyludzki wirus / Jean-Luc Nancy ; przekład Anastazja Dwulit. - Wydanie pierwsze. - Kraków : Ostrogi, 2021. - 102, [3] strony ; 20 cm.
(Humanistyki XXI wieku ; t. 4)
Tytuł oryginału: Un trop humain virus.
Bibliografia na stronie 79.
Dofinansowanie: Instytut Francuski w ramach programów wsparcia wydawniczego, Fundacja Gutenberg
Jeden z najważniejszych filozofów francuskich naszego czasu przygląda się kondycji współczesnej cywilizacji, ukazanej w bolesnym świetle przez trwającą pandemię COVID-19. Domaga się porzucenia zbyt długo już trwającej naiwnej wiary w niekończący się ekonomiczny wzrost i samowystarczalność ludzkiej jednostki. I zachęca nas, byśmy na nowo „nauczyli się oddychać”.
„Pandemia COVID-19 jest tylko symptomem poważniejszej choroby, tej, która nie pozwala człowiekowi oddychać, mówić ani myśleć poza informacją i kalkulacją. Możliwe, że pojawienie się symptomu wymusi leczenie głębszej patologii, że powinniśmy poszukiwać szczepionki przeciwko zwycięstwu i panowaniu autodestrukcji. Możliwe jest również, że pojawią się kolejne objawy, że wystąpią stany zapalne i dojdzie do obumarcia ważnych narządów. Oznaczałoby to, że życie ludzkości, jak każde inne, dobiega końca”.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Wypożyczalnia Główna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 368855 (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Humanistyki XXI Wieku ; t. 2)
Na grzbiecie: HXXI.
"Dzisiaj widać niezwykle wyraźnie, że mamy do stoczenia walkę i że trzeba w tej walce zająć stano­wisko. Albowiem w walce trzeba zajmować stano­wisko. Trzeba jednakowoż bardzo uważać, żeby nie dać się ponieść. Celem tej walki jest bowiem mniej zniszczenie kapitalizmu, a bardziej jego ocalenie, jeśli mogę tak się wyrazić, od niego samego, ura­towania kapitalizmu przed jego autodestrukcyjnymi tendencjami. W młodości byłem goszystą, później komunistą i mocno zwalczałem kapitalizm. Wierzy­liśmy wówczas, że możemy utworzyć podwaliny pod inne społeczeństwo, które nie byłoby kapitali­styczne. Obecnie nie wierzymy już, że takie coś jest możliwe, a to dlatego, że nie zarysowuje się przed nami jako możliwość żadna niekapitalistyczna orga­nizacja społeczna. Być może coś takiego nadejdzie, a nawet prawdopodobnie nadejdzie, o ile, jeżeli w ogóle, ludzkość wciąż ma przed sobą długą przy­szłość. Jednak w tej chwili najpilniejsze zadanie polega na tym, aby przeszkodzić kapitalizmowi w samozniszczeniu i niszczeniu nas wraz z nim.
Żyjemy w świecie, który nie ma wstydu, a świat bez wstydu to świat, który przeminął. Nie jest to już świat, lecz miejsce wstrętne do życia. Dlatego też Lévi-Strauss mógł oznajmić, że nie lubi już tego świata. I również dlatego trzeba dokonać rewolucji, co stanowi również sens tego, co określam jako ka­tastrophe. " (Autor)
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Wypożyczalnia Główna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 357349 (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Humanistyki XXI Wieku ; t. 3)
Na stronie tytułowej błędna nazwa współautora: Alain Didier-Weil, nazwa poprawna: Alain Didier-Weill.
Celem aktywistycznej filozofii Bernarda Stieglera jest wynalezienie na nowo świata, który dałby się na powrót polubić. W „Motywie europejskim” i „W świecie, który nie ma wstydu”, dwóch tomach składających się na dzieło „Ukonstytuować Europę”, Stiegler pokazuje, w jaki sposób takie zadanie może i musi zrealizować Europa oraz dlaczego pytanie o Europę pozostaje pytaniem o politykę technologiczną jako nową ekonomię polityczną.
W epoce postępującej automatyzacji, algorytmizacji, komputacyjnego kapitalizmu, irracjonalnych rojeń transhumanizmu, bezrefleksyjnego zachwytu nad sztuczną inteligencją lub sztuczną bezmyślnością, która jest przez nią generowana, Stiegler artykułuje nadzieję na to, że zdatna do życia przyszłość wciąż jest możliwa. „Motyw europejski” to przede wszystkim gruntowna krytyka ideologii wydajności i efektywności, która doprowadziła do powszechnej demotywacji i stała się irracjonalna, to jest pozbawiona racji znajdujących oparcie w rozumie i dostarczających racjonalnych pobudek - motywów - do działania.
Głos Stieglera jest głosem na rzecz nowej racjonalności, a jego interwencja wykracza zarówno poza technofilię, jak i technofobię - dwa bieguny, które organizują debatę na temat technologii.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Wypożyczalnia Główna
Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 359697 (1 egz.)
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej