Sortowanie
Źródło opisu
Katalog centralny
(3)
Forma i typ
Książki
(3)
Publikacje naukowe
(3)
Publikacje informacyjne
(2)
Dostępność
tylko na miejscu
(3)
Placówka
Czytelnia BG
(3)
Autor
Majoch Sławomir (1974- )
(2)
Majoch Sławomir
(1)
Rok wydania
2010 - 2019
(3)
Okres powstania dzieła
2001-
(3)
Kraj wydania
Polska
(3)
Język
polski
(3)
Temat
Artyści plastycy polscy
(3)
Grafika polska
(3)
Malarstwo polskie
(3)
Muzeum Uniwersyteckie (Toruń)
(3)
Polacy za granicą
(3)
Rysunek polski
(3)
Zbiory muzealne
(3)
Akwarela
(2)
Kolaż
(2)
Werner, Aleksander (1920-2011)
(2)
Abstrakcjonizm
(1)
Archiwum Emigracji (Biblioteka Uniwersytecka ; Toruń)
(1)
Ceramika artystyczna
(1)
Grafika książkowa
(1)
Grafika użytkowa
(1)
Rysunek gwaszem
(1)
Rysunek tuszem
(1)
Rzeźba polska
(1)
Szkło artystyczne
(1)
Żuławski, Marek (1908-1985)
(1)
Temat: czas
1901-2000
(3)
2001-
(2)
Temat: miejsce
Toruń (woj. kujawsko-pomorskie)
(3)
Wielka Brytania
(3)
Gatunek
Katalog twórczości
(3)
Katalog zbiorów
(3)
Publikacja bogato ilustrowana
(3)
Dziedzina i ujęcie
Bibliotekarstwo, archiwistyka, muzealnictwo
(3)
Kultura i sztuka
(3)
Historia
(2)
3 wyniki Filtruj
Książka
W koszyku
(Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu. Archiwum Emigracji : źródła i materiały do dziejów emigracji polskiej po 1939 roku ; t. 60)
(Katalogi Zbiorów Muzeum Uniwersyteckiego i Archiwum Emigracji w Bibliotece Uniwersyteckiej w Toruniu ; t. 9)
Bibliografia, netografia, filmografia na stronach 483-505.
Publikacja zrealizowana w ramach grantu nr 0127/FNiTP/H11/80/2011 "Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki" pt. "Inwentaryzacja i opracowanie spuścizn archiwalnych i kolekcji dzieł sztuki polskich artystów w Wielkiej Brytanii w XX wieku w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu - Kolekcja Archiwum Emigracji i Muzeum Uniwersyteckiego"
Marek Żuławski urodził się w 1908 r. Rzymie; dorastał w zakopiańskim, a następnie toruńskim środowisku bohemy artystycznej (w domu bywali m.in. Witkacy, Tymon Niesiołowski, Stanisław Przybyszewski i Bronisław Malinowski). Ukończył warszawską Szkolę Sztuk Pięknych, uzyskując dyplom z malarstwa (1933), a rok później z malarstwa dekoracyjnego. W 1935 r. wyjechał na stypendium do Paryża, a potem do Londynu, gdzie pozostał aż do śmierci w 1985 r. Obok malarstwa sztalugowego i monumentalnego uprawiał grafikę (jest autorem słynnego plakatu Poland: First to fight) i rzeźbił. Był także pisarzem oraz krytykiem sztuki; współpracował z polską sekcją radia BBC. Opublikował w 1944 r. wspólnie z Tadeuszem P. Potworowskim „Polish Artists in Great Britain" – pierwszą tego typu publikację w języku angielskim, i samodzielnie: „Dawn, Noon and Night" (1958), „Od Hogartha do Bacona" (1973), „Romantyzm, klasycyzm i z powrotem" (1976) oraz „Studium do autoportretu" (t. 1: 1980, t. 2: 1990, t. 1-3: 2009). Należy do najważniejszych polskich artystów XX w. tworzących poza granicami.
W twórczości artystycznej i literackiej był szczery do bólu. W jego pracach plastycznych, centralnym punktem zainteresowania był człowiek skonfliktowany z otaczającą go rzeczywistością, przedstawiany często jako jednostka ukazana w większej społeczności, uwikłana w codzienną monotonię życia. Malował oschłe martwe natury, przejmujące obrazy o tematyce religijnej (cykl Ecce Homo wystawiony w londyńskiej Tate Gallery) , przesycone zmysłowością akty kobiet oraz tematy mitologiczne, które były tylko pretekstem do ukazania niepokojów i tęsknot (Orestes, Gilgamesz). Miał dwadzieścia sześć wystaw indywidualnych m.in. w warszawskim Muzeum Narodowym (1946) i Galerii Zachęta (1956) oraz uczestniczył w ponad stu pięćdziesięciu wystawach zbiorowych. W tekstach bezlitośnie krytykował płytkość współczesnej sztuki i rozprawiał się z mitem emigranta pisząc, że emigracja może, co najwyżej, przechować to, co wyniosła z kraju. Sam uważał się za obywatela świata.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia BG
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. GR 7338 (1 egz.)
Książka
W koszyku
Aleksander Werner (1920-2011) : katalog prac ze zbiorów Muzeum Uniwersyteckiego w Toruniu. T. 1 / Sławomir Majoch. - Wydanie pierwsze. - Toruń : Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, copyright 2017. - 377 stron : faksymile, fotografie, ilustracje, portrety ; 23 cm.
(Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu. Archiwum Emigracji : źródła i materiały do dziejów emigracji polskiej po 1939 roku ; 60)
(Katalogi Zbiorów Muzeum Uniwersyteckiego i Archiwum Emigracji w Bibliotece Uniwersyteckiej w Toruniu ; t. 8)
Finansowanie: Narodowy Program Rozwoju Humanistyki
Aleksander Werner (30 IX 1920 Brwinów – 11 IX 2011 Margatte /Kent/, Wielka Brytania) – rzeźbiarz, malarz, grafik i pedagog, urodzony w rodzinie o artystycznych korzeniach sięgających XVII w., związany był w młodości z Toruniem, Legionowem i Lwowem. Po wybuchu drugiej wojny światowej został deportowany w głąb Związku Radzieckiego i osadzony w obozie pracy. W 1941 r., po umowie Sikorski–Majski, dostał się do Polskiej Armii na Bliskim Wschodzie, pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Wraz z 2. Korpusem przebył kraje Bliskiego Wschodu i Egipt, skąd następnie trafił do Włoch, gdzie walczył pod Monte Cassino. W 1945 roku podjął studia malarskie w utworzonej przez profesora Mariana Bohusza-Szyszko, Sekcji Artystów i Studentów Sztuk Pięknych Żołnierzy 2. Korpusu Kompanii Kresowej na Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. Rok później wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie kontynuował naukę u Bohusza-Szyszki w obozach w Sudburry i w Kingwood Common – w ramach Studium Malarstwa i Grafiki Użytkowej. Studia graficzne doskonalił w Sir John Cass’ School of Art w Londynie, a następnie został zatrudniony w Camberwell School of Arts and Crafts. Był współzałożycielem tzw. Grupy 49, skupiającej polskich artystów plastyków. Prócz grafiki i malarstwa interesował się (od lat 60. XX w.) również rzeźbą w wypalanej glinie i szkle. Zajmował się także kolażem, projektowaniem okładek i szat graficznych książek (m.in. Seaforth Mackenzie, Dead men rising, 1951; Robert Ardrey, African Genesis. A personal Investigation into the Animal Origins and nature of Man, 1961), aranżacją wnętrz. (m.in. kawiarni „Kon-Tiki”) oraz reklamą (m.in. plakaty „Marocco” i „Africa” dla Air France). Od udaru w 1996 r., który spowodował częściowy paraliż i utrudniony kontakt z otoczeniem, przebywał w szpitalu. Zmarł krótko przed ukończeniem 91 roku życia. Miał kilka wystaw indywidualnych, m.in. w londyńskim Victoria and Albert Museum oraz w Library of Congress w Waszyngtonie. Największą wystawę jego prac pokazała w 1972 r. londyńska Drian Gallery, prowadzona przez Halimę Nałęcz.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia BG
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. GR 7685 (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu. Archiwum Emigracji : źródła i materiały do dziejów emigracji polskiej po 1939 roku ; 60)
(Katalogi Zbiorów Muzeum Uniwersyteckiego i Archiwum Emigracji w Bibliotece Uniwersyteckiej w Toruniu ; t. 8)
Bibliografia, filmografia, netografia na stronach 293-300.
Finansowanie: Narodowy Program Rozwoju Humanistyki
Aleksander Werner (30 IX 1920 Brwinów – 11 IX 2011 Margatte /Kent/, Wielka Brytania) – rzeźbiarz, malarz, grafik i pedagog, urodzony w rodzinie o artystycznych korzeniach sięgających XVII w., związany był w młodości z Toruniem, Legionowem i Lwowem. Po wybuchu drugiej wojny światowej został deportowany w głąb Związku Radzieckiego i osadzony w obozie pracy. W 1941 r., po umowie Sikorski–Majski, dostał się do Polskiej Armii na Bliskim Wschodzie, pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Wraz z 2. Korpusem przebył kraje Bliskiego Wschodu i Egipt, skąd następnie trafił do Włoch, gdzie walczył pod Monte Cassino. W 1945 roku podjął studia malarskie w utworzonej przez profesora Mariana Bohusza-Szyszko, Sekcji Artystów i Studentów Sztuk Pięknych Żołnierzy 2. Korpusu Kompanii Kresowej na Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. Rok później wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie kontynuował naukę u Bohusza-Szyszki w obozach w Sudburry i w Kingwood Common – w ramach Studium Malarstwa i Grafiki Użytkowej. Studia graficzne doskonalił w Sir John Cass’ School of Art w Londynie, a następnie został zatrudniony w Camberwell School of Arts and Crafts. Był współzałożycielem tzw. Grupy 49, skupiającej polskich artystów plastyków. Prócz grafiki i malarstwa interesował się (od lat 60. XX w.) również rzeźbą w wypalanej glinie i szkle. Zajmował się także kolażem, projektowaniem okładek i szat graficznych książek (m.in. Seaforth Mackenzie, Dead men rising, 1951; Robert Ardrey, African Genesis. A personal Investigation into the Animal Origins and nature of Man, 1961), aranżacją wnętrz. (m.in. kawiarni „Kon-Tiki”) oraz reklamą (m.in. plakaty „Marocco” i „Africa” dla Air France). Od udaru w 1996 r., który spowodował częściowy paraliż i utrudniony kontakt z otoczeniem, przebywał w szpitalu. Zmarł krótko przed ukończeniem 91 roku życia. Miał kilka wystaw indywidualnych, m.in. w londyńskim Victoria and Albert Museum oraz w Library of Congress w Waszyngtonie. Największą wystawę jego prac pokazała w 1972 r. londyńska Drian Gallery, prowadzona przez Halimę Nałęcz.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia BG
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. GR 7686 (1 egz.)
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej